" بسم رب المهدی "
در عقاید شیعه داریم که هر توانی در دست کسی است به مدد امام زمان اوست.هر توفیقی به کسی میرسد از فیض وجود مولاست و همه از سمت و سوی آن ها برای ما می آید...ببینم آن وقت ها که کار خوبی را با سختی انجام میدهی بعد فرح دلت را میگیرد ذوق میکنی که چقدر خوب کاری کردم آن وقت ها که حتی بدون غرور از کارهای خودت راضی میشوی یادت هست که این ها همه از فیض مولایت است ؟یادت هست همه به مدد اوست؟ سر لطف های او رحمت های خدا؟
*****
امروز جشن گرفته ایم....جشن ولادت پیامبرمان و جشن ولادت مولایمان امام جعفر صادق (علیه السلام)....
اما... آقاجان هیچ جشنی بدون شما جشن نمی شود...
تو کجایی مولای من؟
لیت شعری این استقرت بک النوی...بل ای ارض تقلک او ثری ابرضوی ؟ ام ذی طوی؟ او غیرها؟ ای کاش میدانستم تو کجایی........در کوه رضوی ؟ در ذی طوی یا ...غیرآن؟
بنفسی انت من مغیب لم یخل منا...جانم به فدای آن غایبی که از ما جدا نیست..
آقا جان یا صاحب الزمان!
جشن های ما بدون شما همه عزاست! بیایید و این عزای ما را شادی کنید...
تا جهان داغدار فراق توست طعم شادی را نخواهیم چشید...این شادی های ما در برابر نشاط ایام حضور هیچند،پوچند و توخالی!
تو کجایی ای شفای همه ی دردها ؟ تو کجایی مرکز همه ی لطف ها ؟ تو کجایی ای فرزند طه؟
تو کجایی؟ یاصاحب الزمان؟
شاید توهم مثل خدا نزدیک باشی اما ما...آنقدر سوخته ایم که هیچ چیز احساس نمیکنیم...نه فقط بال ...که همه ی اعضایمان سوخته اند...
چقدر دلم به حال خودم می سوزد و چقدر از غفلت خودم خجالت می کشم وقتی این سخن پر مهر را میشنوم که:" ما در رعایت حال شما کوتاهی نمیکنیم و یاد شما را از خاطر نبرده ایم که اگر جز این بود گرفتاری ها به شما روی می آورد و دشمنان شما را ریشه کن می کردن...از خدا بترسید و ما را پشتیبانی کنید.."
اگر فقط یک دوست به تو بگوید یادت را فراموش نمیکنم چه حالی میشوی؟ چقدر ذوق میکنی اگر او برایت مهم باشد؟
حالا مولایت آقایت و سرورت ، حجت خدا دارد به تو میگوید:" یاد شما را از خاطر نبرده ایم..." ببین ! خودت را ، کوچکیت را ! و عظمت و رأفت او را ...
چقدر به یاد این مولای مهربانت هستی؟
(و وای بر مسلمانان امروز از غفلتمان....غفلت از قرآن، از ولایت ...)
پی نوشت:
و داد و فریاد همیشگی وبلاگ نویسان:" نظرات شما در بهتر شدن ما........"
و من هم با آن ها همراهی میکنم :"نظرات شما...نظرات شما..."
